Bizlere söylenen yalanlarla dolu...
Aşk filmlerinden bahsediyorum. Gerçek AŞK'ı var gibi gösteren ve hepimize gereksiz yere ümit veren filmlerden. Bu yalan 2000'li yıllarda da devam etti aslında. Bizler de inanmaya ve aramaya.
Hepimiz deli gibi ruh eşimizi aradık ve filmlerdeki gibi bize muhteşem duygular yaşatmasını bekledik...
Ama onlar filmdi ve çizgi filmlere inanmayı bıraktığımızda, aşk filmlerine inanmaya başladık.Kaçımız buldu peki o "AŞK" denilen duyguyu? Yoksa bizler aşk duygusunun kendisine mi aşık olmuştuk? Etrafıma baktığımda o kadar çok yalnız insan görüyorum ki...Boşananlar da cabası. Ne oluyor da peki çok ponçik başlayan ilişkiler bir süre sonra çatışmalara ve daha sonra da ayrılıklara dönüşüyor? Hani aşk?
Bence aşk da inanç gibi. Biz sadece bu kavramların varlıklarına ihtiyaç duyuyoruz kendilerine değil....
